29.06.2008
Z elefantom do hribow!
… na literarny dyrdomdej přeprosychmy w najkrótšej nocy lěta (21.06.08) – na naše prěnje čitanje w Hornim Hajnku. Michał Cyž wjedźeše publikum wuběrnje po nócnych šćežkach z małym elefantom pod pažu a z latarnju na hłowje, čitajo z knihi Jurja Brězana. Wón, to rěka wonaj – Michał a elefant – běštaj zwjazowacy element mjez Budarjecami, Brězanec łuku a hatom w lěsu. Po prěnjej kołbasce a winku wjedźeše naš puć k Brězanej, tam čitaše Jurij (nic Brězan, ale Šiman) pod bukom sedźo z Krabata. Za wćipnych bě wobswětlena dźěłarnja njeboheho nestora witana přiležnosć, sej raz nós na cuzym woknje ... Haj, ležo a sedźo na přikrywach so Jurjej derje připosłuchaše. Ručež bě čitanje nimo, ztorhny „elefant“ wšěch z přikrywow a namołwješe,so dale a hłubje do lěsa podać, wšako pytaše „mały elefant“ za hribami. Při haće bě přichodna stacija. Čłowjek dyrbi wědźeć,zo bě mjeztym ćma kaž w pjecy. Žadyn dźiw, nocy jědnaćich a w Hornim Hajnku, kiž je jedna z mało wsow bjez nadróžnych latarnjow. Naša wjesoła bobrija bě wupyšena z pisanymi balonami (cyle modernje wotnutřka z LED-lampkami wobswětlene) a so tak rjec kaž črjóda janskich muškow do čorneho lěsa wali. Na haće sedźeše w čołmje Michał Nuk a čitaše tam jako powědar z knihi „Pućnik po galaksiji“. Žaby rjechtachu a rybički so hdys a hdys na powjerch předrěchu, zo bychu sej tež raz bobriju na přibrjoze bliže wobhladali. Matej Dźisławk na rěblu a Madleńka Šołćic w křesle na připowěšaku wožiwištaj ze swojimaj hłosomaj někotružkuli postawu z „galaksije“. Michał Nuk skónči swoju epizodu z njepředstajomnej katastrofu – swět, naša zemja, módra kula w swětnišću bu zničena. Ale što wo to, elefant bě swoje hriby namakał a ćehnješe nětko z cyłej bobriju spěwajo „bim bom, z kobjelu dom ...“ z lěsa wróćo k Budarjecom. Tam so lěhwowy woheń hišće hač do rańšich hodźin paleše a dymješe – apropos: prawa kulisa za zakónčacy literarny přikusk Andreje Wałdźic a jeje „Kosćełamarja z Łazka“.
Kemšacy dźak wšěm, kiž su naše prěnje čitanje podpěrali: w prěnim rjedźe Hornjohajnčenjo, mjez nimi Budarjecy, kiž našej bobriji swoju zahrodu wotewrichu, Brězanecy, kiž nam durčka do haja brězow wotamknychu, Kubicecy, kiž so z wjeselom wobdźělichu. Dźak wšěm čitacym, Michałej Cyžej wosebje za jeho improwizaciski a organizatoriski talent a na kóncu njeby ničo tak było, kaž wono bě – bjez dr. Hynca Rychtarja było. Wón njebě bohužel mjez nami, ale je naše prěnje předewzaće z płódnym, ćopłym dešćikom (to rěka pjenježnje) podpěrał. Tuž dajće sej fotowe zaćišće lubić a přińdźće tež přichodny raz zaso na literarny konopej!
