Z wody do wody

Skónčnje měr. Kaž by wětřik woćichnył. Wana je hač na kromu połna. Pomału, cyle złaha a nimale bjezćežna sunje so wona do wody. Jenož hišće mjezwočo z wody hlada, wuši stej podnurjenej a dokoławokoło ćišina. Błuke su wšě zwuki. Jenož ju wona cyle blisko słyši. Wutrobu. Po šiji k wušomaj hač do hłowy wona bije. Najprjedy spěšnje, cyle rozbudźena a počasu přeco měrnišo. Wona wóčce zawrěje. Ćma.

Bum – bumbum – bum - bumbum. Wuši stej wot wody zastupjenej a poněčim wona po swojim puću pokročuje. Woda hubu a woči cyle mile zawodźěwa. Płuca su połne powětra. Wona jón spóžrěje a wuplunje. Nětko čuje energijowy stork wot palca hač k hłowje?. Posledni raz dyri z pjasću wo sćěnu wany. Implozija. Jako by sej swoje ćěło nalěwo wobroćene zwoblěkała - na hruby bok - to nutřkowne won a nawopak. Wša krej cofnje do pulsěrowaceje srjedźizny kužoła. Koža so po cyłym ćěle ropi a je, kaž by so dospołnje woběliła. Šupizna so předrěje. Nozy spinatej a přeměnitej so na wulku pjericu. Cyle wot samo počina mócnje kopać. Mjez porstami narostu móličke kóžki. Skónčnje je wona zaso ta, jako kotraž bě so narodźiła. Z poslednim němym wukřikom swoje čłowječe byće wotpołoži a hłuboko zadycha. Žabra za wušomaj so přełamaja.

Won ... won - jenož won!

Přez wuliw wany so přesunje do bjezkónčneho labyrinta rowow. Pada a pada bjez přestaća, do bjezdna. Wóčce stej zaso wočinjenej. Tajki hoberski njebě sej podswět ženje předstajiła. Šćury wody so zjednoća a zaso rozeńdu. Smjerd wopłóčkow wona nječuje, jenož tu abo tamnu myšacu wopuš, kotrejež so cyle připadnje dótknje a w samsnym wokomiku ju hižo zaso zhubi. Takle sej swój kónc předstajiła njebě.

Što rěka kónc? Paradiz? Ně, nawrót. Nawrót z 30 lět trajaceho wulěta do swěta čłowjekow. Rěčenje a pohibowanje bě nawuknyła, přitulna pak so ženje čuła njebě - ani ryba ani rak. Ale přiwšěm chcyše tehdy na swět. Bě lačna, cyle błudna za dyrdomdejom mjez inteligentnymi wopicami - abo bestijemi? -, kaž móhł čłowjeka druhdy tež wobhladować. Cyle za tym, kak so zadźerži, hač so runje rozwólnje na sebi a druhich přeńdźe abo sebje samoho zniči, hačrunjež je wysoko kubłany a kulturu swój přežiwjenski eliksěr mjenuje. Ale što wo to? Wona bě skónčnje zaso doma. Doma we wodźe. Płuwaše z milionami druhich won do swobodneho morja. Hač bě so druhim podobnje zešło?