Dopomnjenki a dopoznaća 1 - Z časa praktikuma na Morawje

Hižo dołho sym po puću. Nihdźe we Morawje. Praktikum we wukraju.

Štomy měrić a nowych ludźi zeznać. Nowe nazhonenja tu móžeš nazběrać, kaž

hriby po desću. Mi so lubi. Mać mojeho přećela, pola kotrehož bydlu derje wari.

Typiske čěskomorawske jěsć by mohło wšudźe dałać.

Do toho njewědźach, zo móže čłowjek tak wjele jěsć, hačrunjež sam hižo přece wjele jěm.

Ale tu kombinacije a slědy při jědźi hišće trěchija.

Najprjedy polevka, potom piwo a na to Slivovica.

Dale dźe z rohlikowymi knedlikami a dobrym swinjacym mjasom. Jedna łžicowa fura po druhej so w mojim wobliču zhubi. Njeličomnje razy.

“Jěště jednu kavu?”, so mje maminka wopraša.

“Haj!”, wotmołwju.

“… a jednu buchtu?”

Hižo hdyž do kuchnje přińdźech widźach lute krasne tykancy a pječiwa. Do wobjeda sym tróžku hłódniši na nje hladał. Ale kaž instinktiwnje, tež tu znajmjenša wot kóždeho jedyn kruch pospytam. Hm, zaklate, to słodźi!. Cholowy knefl mi hižo božemje praji a so spody blida minje.

Jednu Slivovicu na kóždy pad hišće, hewak by wobjed njekompletny był.

Tak luba kaž Maminka je, přihotuje nam tež hišće prawy kompot. Banany z šokolodźanej jušku.

…

Bjesada po tym je napinaca, tak zo skoro z stólca padnu. Stanyć je njemóžnje. Potom bych sej najskerje něšto w črjewach torhnył.

…

« Tak, dźemy », zaklinči hišće wo chětro čerstwiši hłós mojeho přećela. “kak wón to čini?”, so mjelčo prašam. Kaž stary muž so zrunam, nahaj, znajmjeńša tak daloko kaž je někak móžno. Čuju so kaž wjelk pola sydom kózlatkow, kotremuž su runje te kamjenje do brjucha operowali. Jenož derje zo tu njeje nihdźe studnja.

…

Dompuć je kaž són, bych mohł na blaku spać.

Nimam móc wjacy.

Nažrana surealnosć.

Derje je tohodla słodźało.

Moja wina!