Naš kusk zemje

My njejsmy ćělnje tak krući

kaž Eskimowčenjo.

My njejsmy rjenje bruni

kaž Afričenjo.

My nimamy tajku swětowu rěč

kaž Jendźelčenjo.

My njejsmy tak bohaći na woliju

kaž Kuwajćenjo.

My nimamy wulke hory

kaž Awstričenjo...

A tola mamy rjany kusk zemje

a w njej swoje korjenje.

Tu naš dom je,

škit a naš schow,

tu rosće nam chlěb,

tu je dźědowy row.

Tu mamy našu prastaru rěč

a w njej naše spěwy,

kěrluše, směwy.

Tu našich wótcow mamy,

kiž na nas hladaja...

Tak dźě smy swójbička,

zo ani za wójnu

njeběchmy přičina

- cyłoh lěttysaca!

Smy da my cyle bjez hrěcha... ?

Hdyž nam wody spaduja -

z našeho kužoła!