Moje lěto w hrěšnej wsyČěpc chowa so w knihach dźěda. Wuj Franc na motorskim jědźe, skoku smój w Radworju.
“Pój jow”, kiwnje Běrkec Jurij. Z nim sym na jeho šuli. Hač wonu rěč nawuknu?
Za „hłupej Hańžu“ wołam z hólcami njehorne słowa, lědma je rozumju.
Tójšto rozumju wopak … Kostonychowy tobak šćipa na jazyku.
K Běrkecom wjedu žrěbca. Přez škałbu wrotow chětře hladam. So naboju.
Šukot je: šesta kaznja! Ćeta, što rěka „lóšt mjasa“? Spěwamy „začiń stwu“.
Podarmo ćeta Kata pyta za rysami bratra na mojim wobliču.
“Sotry” su čorno-běłe. Widźu na Bože ćěło, kak družki po kćenjach du
nimo Grólmusec wile. Najrjeńša ze wšěch je Cila, ju horco lubuju.
Čakam na ćećine krušwy. W běrnach zběramy bručki. A bórze je čumpjel tu.
Při čumpjeli steju rady, holčkam pod suknje hladam přez cyłu kermušu.
We wujowej wani so mjerwi z karpami. Koža mje swjerbi : Poł kopy zakłóju.
A dakla do hata ćisnu. Za to da wuj mi plistu, tuž domoj wotjědu.
… Krušwina preč je lět posta. Samalutka so kołsa čumpjel na torhošću.
Tež wokoło hrodu bu ćicho a krótši drje zapis hrěchow w dźědowym Radworju.
Mi rosće šěra broda. Běrkec Jurij je wrotar w Bonnskim sewjeru. |