Mjazy stołoma abo wšuźi doma?Do Chóśebuza se dojěźom z Lipska. W Lipsku som z Chóśebuza. W Krakowje som jano gósć. W Górnej Łužycy som teke jano na woglěźe a płaśim ako Dolnoserb. W Dolnej Łužycy som ga pópšawem Górnoserb. W Nimskej som Serb abo: „Ah ja, die Serben, ja!“ W Pólskej som z Nimskeje.
Tužna wěc? Pópšawem nic. Som snaź wšuźi pitśku cuzy, ale teke wšuźi někak doma. Som ako chameleon: Gaž njok, až luźe mě spóznaju, mógu se barwje slězyny pśiměriś.
W Chóśebuzu ga som roźony. W Lipsku se něnto teke južo derje wuznajom. W Krakowje se mjaztym cuju pśisamem ak doma. W Górnej Łužycy su mě južo cesto za pšaweg pórědneg katolskego Serba měli. W Dolnej Łužycy snaź jano tak nadpadnjom, dokulaž hyšći dolnoserbski wumějom. W Nimskej mógu śi teke Nimca graś, a w Pólskej musym casy rozkłasć, až ga njejsom zewšym Pólak.
Wěm pak, až njejsom jadnučki. Kuždy starcy něga raz na napśeśiwki a wótpokazanje we swójom wobswěśe a teke w kuždem nowem, ak za sebje wótkšyjo. Ale nowa wokolina móžo rowno tak byś nowa šansa, nowe doma. Derje se maš, gaž móžoš se to nejžlěpše doma sam wubraś. |