Poslednemu Serbej, mi Serbej

Poslednemu Serbej

A hdyž to raz tak budźe,
zo njenańdźeš wjac serbske słowo,
tež hdyž přeco hišće w samsnym ludźe,
wjerćeše so hižo časow wěčne koło.

Potom pomhaj sej z tym, štož nětko tebi praju:
“Kóždy z nas je Boži syn,
a snano to tak dyrbi być, zo Bóh chce nas měć při sebi,
we swojim wěčnym raju”

Mi Serbej

Ale hišće kónca zwony njezwonja,
hišće smy my Serbja tu.
Njeměj strach, maćerka,
Ja tajke zwony njezwonju.