Wšelake točenja

Drjewotočer čerw

ma jenož jedyn ćěr:

toči dźěrki do drjewa,

z ranja hač do wječora.

Hač wón hudźbu rady ma?

Klawěr je z dobroh drjewiska,

spěwać wšak wón njemóě –

jeho spěw je točenje.

Tež čłowjek druhdy toči rad,

husto je to jeho špak.

Toči pak tež knotec mać,

hdyž chce tučnu wačku žrać.

A Serbja, kajka zrudoba!

Točimy sej do ćěła,

jazyk swój sej rozłamamy,

swojim hałzam zeschnyć damy.

Točić čini wjeselo,

jedna-li so wo piwo:

Tóčka pon hač do nocy

z tótku hrjeba zrudoby.